Czasownik "fingir" tłumaczy się na język polski jako "udawać". Odmiana czasownika fingir jest regularna, jednak warto zauważyć, że w niektórych formach występują wyjątki. Na przykład, w pierwszej osobie liczby pojedynczej w czasie teraźniejszym występuje zmiana samogłoski: "fingir" w "yo finjo". To sprawia, że "fingir" jest wyjątkowym czasownikiem, który wymaga zapamiętania tych nietypowych form w odmianie.